5' διάβασμα
 |
Πασκάλ Σγκρο
από την ενότητα 'cherry airlines', 2024 |
Ομαδική έκθεση 18 καλλιτεχνών, οι οποίοι μέσω της τεχνητής νοημοσύνης (TN) ερευνούν την επανεξέταση και την αναπαράσταση ιστορικών γεγονότων, προσώπων ή καταστάσεων μέσω της δημιουργίας εικόνων. Τα έργα αυτά εξετάζουν συλλογικά τα όρια της τεχνητής νοημοσύνης στη φωτογραφία σε μια εποχή που η τέχνη και η τεχνολογία θολώνουν τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας.
 |
Τζόρνταν Μπιλ,
μια εξαιρετικά ρεαλιστική φωτογραφία
της κατάργησης του δουλεμπορίου
στη Μαρτινίκα, 2024, Polaroid |
 |
Μπροντμπέκ & ντε Μπαρμουά
βάσει της φωτογραφίας του Έντουαρντ Γουέστον-
'γυμνό (Κάρις-Σάντα Μόνικα)1936-2022 |
Ποιος φοβάται την τεχνητή νοημοσύνη (TN); Οι φωτογράφοι, ίσως - αλλά όχι όλοι!
Όσον αφορά την τεχνητή νοημοσύνη, η φωτογραφία παραμένει πρότυπο. Η φωτορεαλιστική ποιότητα των εικόνων που παράγει η τεχνητή νοημοσύνη χρησιμεύει ως υπενθύμιση ότι η παραγωγή οπτικών δεδομένων τροφοδοτείται από φωτογραφίες που είναι αποθηκευμένες σε ψηφιακές μνήμες. Ακόμα και αν δεν τραβούν πλέον οι ίδιοι φωτογραφίες, οι φωτογράφοι μπορούν ακόμα να δημιουργούν χρησιμοποιώντας τις οντότητες που διατηρούν σε απόθεμα.
Πέρα από το φολκλόρ των υπερ-απομιμήσεων (deepfakes), στις οποίες συχνά ανάγονται οι εικόνες που δημιουργούνται από την ΤΝ, οι φωτογράφοι εξερευνούν τις δυνατότητες της τεχνολογίας να φανταστούν τον κόσμο.
 |
Αλεξέι Γιουρένιεφ
από την ενότητα 'silent hero', 2023 |
 |
Αλίσα Μαρτινόβα
από την ενότητα 'anima', 2024 |
 |
Ντέιβιντ Φάθι,
'Πρελούδιο στη σπασμένη RAM', 2022-2023 |
 |
Φρανσουά Μπελαμπά,
Protomaton, απόσπασμα, αυτοπορτραίτο |
 |
Ισιντόρ Ιμπού,
'Εντύπωση, ανατέλλων ήλιος', 2024
αναφορά στον Κλοντ Μονέ |
Ορατό/Εμφανές
Περιγραφόμενο/Εμφανές
Τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης που βρίσκονται στο επίκεντρο της έκθεσης λειτουργούν με βάση τη μετατροπή κειμένου σε εικόνα. Η δύναμή τους έγκειται στην ικανότητά τους να μαθαίνουν μέσω βαθιών νευρωνικών δικτύων. Η σε βάθος μάθηση επιτυγχάνεται μέσω των Generative Adversarial Networks (GANs), οι οποίοι είναι αλγόριθμοι εκμάθησης μηχανών. Αφού εκπαιδευτούν σε κέντρα δεδομένων, μπορούν να παράγουν περιεχόμενο από ερωτήματα φυσικής γλώσσας (και όχι κώδικα), γνωστά ως προτροπές.
Από πού όμως ανακτούν αυτές οι τεχνητές νοημοσύνες τα δισεκατομμύρια σημεία δεδομένων που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία εικόνων; Σε λανθάνουσες περιοχές. Ο όρος παραπέμπει στη «λανθάνουσα εικόνα» της αναλογικής φωτογραφίας - την αόρατη εικόνα στο φιλμ που γίνεται ορατή στο εργαστήριο. Οι λανθάνουσες περιοχές είναι αόρατα πεδία όπου κάθε εικόνα συνδέεται με μια λέξη (ευρετηρίαση). Αυτές οι αντιστοιχίσεις είναι κωδικοποιημένες και μπορούν να εντοπιστούν σε έναν πολυδιάστατο χώρο μέσω των συντεταγμένων τους. Ένας λανθάνων χώρος είναι έτσι μια δυναμική δεξαμενή δεδομένων, που μπορεί να συνδεθεί με βάση τα ερωτήματα που θέτουμε.
Κατ' αρχήν, σε αυτούς τους χώρους υπάρχει μόνο ό,τι έχει καταγραφεί. Ωστόσο, οι συνδυασμοί είναι αμέτρητοι και εξαρτώνται από τη στιγμή. Οι εικόνες που δημιουργούνται από την τεχνητή νοημοσύνη μοιάζουν με στιγμιότυπα που λαμβάνονται μέσα στον λανθάνοντα χώρο. Τα φίλτρα θέτουν όρια, αποκλείοντας «ακατάλληλα» θέματα για ηθικούς ή πολιτικούς λόγους.
Οι φωτογράφοι γίνονται πρωτίστως δημιουργοί κειμένων (προτροπών). Η γλώσσα είναι «επιτελεστική»: ό,τι λέγεται γίνεται εικόνα. Αυτή η μετάβαση μας μετακινεί από τη φωτογραφία (γραφή με φως) στην προτροπιογραφία. Η τέχνη της περιγραφής υπερισχύει της οπτικής δημιουργίας, αντιστρέφοντας την προηγούμενη σειρά όπου οι λεζάντες ακολουθούσαν την οπτική παραγωγή. Η βαρύτητα των λέξεων καθιστά το λεγόμενο την προϋπόθεση για το ορατό.
 |
Ντελφίν Ντιαλό
'η προστάτιδα της ανθρωπότητας', 2024 |
 |
Ζυστίν βαν ντεν Ντρίχε
'η προοπτική', 2023 |
 |
Μάικλ Κρίστοφερ Μπράουν,
'90 μίλια', 2023 |
 |
Νικολά Γκροσπιέρ
'γιγάντιοι ανεξήγητοι πίνακες'
δημιουργημένο με το midjourney, 2024 |
 |
Ρόμπιν Λόπβετ
'Νέα Νέα Υόρκη', 2023 |
Για τους φωτογράφους, ένα παιχνίδι αναδύεται στο διάλογο με την τεχνητή νοημοσύνη, βελτιώνοντας τις προτροπές για να καθοδηγήσει το σύστημα προς πειστικά αποτελέσματα. Οι εκπλήξεις είναι πολλές, καθώς η ΤΝ παράγει πολυάριθμους παραλογισμούς που αναφέρονται ως «παραισθήσεις» ή «συγχύσεις». Όπως και στην ψυχολογία, πρόκειται για λάθη μνήμης που παρουσιάζονται ως αλήθειες, τις οποίες οι καλλιτέχνες μπορούν να εκμεταλλευτούν αισθητικά. Έτσι αναγνωρίζονται οι εικόνες που δημιουργούνται από αλγόριθμους: είναι μηχανές για τη δημιουργία χιμαιρών.
Επαγωγικότητα/Ουχρονία*①
Οι γενετικοί αλγόριθμοι μας επιτρέπουν να εξερευνήσουμε τη φαντασία μας. Αξιοποιώντας δεδομένα από λανθάνοντες χώρους, αποκαλύπτουν το περιεχόμενο της οπτικής μας κουλτούρας. Δεν είναι αυτό, κατά μία έννοια, κάτι που μοιάζει με τη φωτογράφηση μέσα στη συλλογική μας μνήμη;
Οι εικόνες των εικόνων, οι «φωτογραφίες» που δημιουργούνται από την τεχνητή νοημοσύνη αντικατοπτρίζουν τη φαντασία μας. Οι φωτογράφοι μπορούν έτσι να επανεξετάσουν την ιστορία και να κατασκευάσουν νέα σενάρια. Μια οπτική παρτιτούρα γράφεται από την αναδρομικότητα - μια συνεχής επιστροφή σε αυτό που είναι «ήδη εκεί». Πόσο απέχει αυτό από τον ορισμό της φωτογραφίας του Ρολάν Μπαρτ στον Φωτεινό Θάλαμο (Camera Lucida) -το περίφημο "αυτό που έχει γίνει;" Μόνο που στους λανθάνοντες χώρους, η εμπειρία του πραγματικού διαμεσολαβείται ήδη από εικόνες και λέξεις.
Εν μέσω μιας κρίσης αλήθειας, το ψεύτικο και το αληθινό έχουν γίνει εναλλάξιμα. Οι φωτογράφοι επιλέγουν έναν τρίτο δρόμο: αυτόν της προληπτικής φαντασίας. Θα μπορούσε κανείς να το αποκαλέσει «εναλλακτική φαντασία», όπου η ψευδαίσθηση της αλήθειας δεν είναι ο στόχος. Αντίθετα, πρόκειται για τη φαντασία πιθανών κόσμων αντί για τη διαφυγή από την πραγματικότητα.
 |
Μπρους Έσλι
'αγρόκτημα με μπρόκολα κοντά στο Λίμπουργκ', 2023 |
 |
Κλόντια Ζαγκουαρίμπ
από την ενότητα 'viveiros',2023
|
 |
Τζόρνταν Μπιλ,
'φωτογραφία της Μαρτινίκα', 2024, Polaroid |
 |
Ματιέ Μπερνάρ-Ρέιμοντ
'Le soleil vomira rouge'
από την ενότητα 'de apres Ramuz', 2023 |
 |
Πασκάλ Σγκρο
από την ενότητα 'cherry airlines', 2024 |
 |
Πατρισιά Ζακομελά
'hebanaria-petromedusa', 2024 |
Οι φωτογράφοι εξακολουθούν να είναι φωτογράφοι ή έχουν γίνει προβλεπτικοί μυθιστοριογράφοι; Η τέχνη τους γίνεται προσδοκώμενη. Υιοθετούν τις αρχές της αντιφατικής ιστορίας: μια λογική αφήγηση μπορεί να προκύψει από μια υπόθεση. Αυτό που θα μπορούσε ή θα μπορούσε να συμβεί γίνεται η προϋπόθεση για να ξαναγραφτεί ο κόσμος. Αυτό συχνά αποκαλύπτει κρυμμένες αλήθειες και αναδεικνύει φαινόμενα που η επίσημη ιστορία καθιστά αόρατα.
Η φωτογραφία αποκαλύπτει έτσι μια άλλη πτυχή της δύναμής της: επιχειρώντας να ξεφύγει από το πραγματικό, αναπληρώνει τη φαντασία μας και (ανα)παράγει τις εικόνες και τις αφηγήσεις που χρειαζόμαστε. Η τεχνητή νοημοσύνη (TN) λειτουργεί σε μια χρονική λειτουργία της ουχρονίας - μια επανεγγραφή της ιστορίας μέσω της τροποποίησης του παρελθόντος.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ορισμένοι φωτογράφοι επανεξετάζουν την ίδια την ιστορία της φωτογραφίας και, ευρύτερα, την έννοια του αρχείου. Οι ψηφιακές μνήμες, με τους άπειρους λαβυρίνθους τους, κρύβουν δυνατότητες για εικόνες που μοιάζουν με φαντάσματα. Πρόκειται για φασματικές εμφανίσεις που αμφισβητούν τη σχέση μας με τον χρόνο.
Η ρετροφουτουριστική αισθητική των φωτογραφιών που δημιουργούνται από την τεχνητή νοημοσύνη πηγάζει από αυτή την αντιστροφή των χρονικών πολώσεων. Ωστόσο, η πλαστικότητα των μορφών τους εισάγει ένα νέο, « ρευστό » στυλ, που διαμορφώνεται από την ανάμειξη δεδομένων που είναι συνυφασμένη με την ψηφιακή μηχανική. Η τεχνητή νοημοσύνη επιτρέπει έτσι τη μορφογένεση των εικόνων, προσδίδοντάς τους αληθοφανή εμφάνιση.
Τι κόσμους μας επιτρέπει η τεχνητή νοημοσύνη να φανταστούμε; Ένα αλλότριο σύμπαν αναδιαμορφωμένων αναμνήσεων ή την απελευθερωτική υπόσχεση νέων αφηγήσεων; Τα χιμαιρικά όντα μπορεί να είναι ανησυχητικά κυβόργια (cyborgs) ή απείθαρχα ρομπότ, αλλά μπορούν επίσης να αποκαλύψουν φανταστικές φιγούρες που θεραπεύουν τα τραύματά μας.
 |
Μπροντμπέκ & ντε Μπαρμουά
βάσει της φωτογραφίας της Μάργκαρετ Μπερκ-Γουάιτ
'Την εποχή της πλημμύρας του Λούισβιλ', 1937-2022 |
Οι φωτογράφοι παίζουν κεντρικό ρόλο εδώ. Οι δημιουργίες τους αποκαλύπτουν τόσο τις δυνατότητες όσο και τα όρια της τεχνητής νοημοσύνης, εκθέτοντας τη φασματική της φύση. Εκείνοι που επί μακρόν λειτουργούσαν ως μάρτυρες της πραγματικότητας μέσω της φωτογραφίας ντοκουμέντων έχουν γίνει σαμάνοι, καθοδηγώντας ταξίδια στον χώρο και τον χρόνο.
Η «φωτογραφία» της τεχνητής νοημοσύνης δεν ευθυγραμμίζεται με την έννοια της προόδου. Οι οπτικές δυνατότητες που εξερευνούν οι φωτογράφοι δεν αποκαλύπτουν ένα μέλλον όπου ο κόσμος θα είναι πιο σύγχρονος. Αντίθετα, αμφισβητεί την ίδια την ιδέα του μέλλοντος. Οι πιθανοί κόσμοι κάθε καλλιτέχνη είναι μορφές πιθανοτήτων.
Τι μας διδάσκει η TN για τη φωτογραφία; Ίσως ότι δεν ήταν ποτέ η τέχνη της πραγματικότητας που πιστεύαμε ότι ήταν. Μετα-φωτογράφοι, νεο-φωτογράφοι, ή ακριβέστερα, προτροπιογράφοι, αυτοί οι καλλιτέχνες μας προσφέρουν μια εναλλακτική προσέγγιση των εικόνων στην εποχή της οικονομίας της προσοχής*②. Γι' αυτούς, η ματιά δεν μπορεί πλέον να γίνει χωρίς φαντασία.
- Μισέλ Πουαβέρ, ιστορικός φωτογραφίας και συν-επιμελητής της έκθεσης
μετάφραση: Κ. Λ.
ⓘ η μετάφραση είναι πρωτότυπη και υπόκειται σε πνευματικά δικαιώματα
AImagine
24 Ιανουαρίου — 15 Ιουνίου 2025
Hangar 18 Place du Châtelain Ixelles, Βρυξέλλες, Βέλγιο
*① Ουχρονία είναι αυτό που λέμε επίσης εναλλακτική ιστορία, δηλαδή το (λογοτεχνικό) ξαναγράψιμο της ιστορίας με αφετηρία και καταλύτη την τροποποίηση ενός γεγονότος.
*② Η οικονομία της προσοχής αναφέρεται στα κίνητρα των εταιρειών που βασίζονται στη διαφήμιση, ειδικότερα, να μεγιστοποιήσουν τον χρόνο και την προσοχή που δίνουν οι χρήστες τους στο προϊόν τους
επιμέλεια-μετάφραση: Κάππα Λάμδα
© periopton
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας
η καθ' οιονδήποτε τρόπο χρήση/αναπαραγωγή/ιδιοποίηση
του παρόντος άρθρου (ολόκληρου ή αποσπασμάτων)
%201.webp)
%202.webp)
.webp)
.%20Courtesy%20of%20the%20artist%20and%20Mack..webp)
.%20Courtesy%20of%20the%20artist%20and%20Mack.2.webp)
