where art is always in focus

7.9.25

signa temporum, ars temporis
για την κόκκινη μοτοσυκλέτα, το βραδινό λυκόφως, για τα σπίτια που αναπνέουν με έντονα χρώματα

1.30' διάβασμα

 

 

 

 

📸© Κ.Λ.
all rights reserved

Όταν το λεωφορείο άφησε τον αυτοκινητόδρομο και μπήκε στους εσωτερικούς επαρχιακούς δρόμους, το φως είχε αρχίσει να πέφτει. Το σούρουπο δεν είναι απλώς μια ώρα της ημέρας είναι μια μεταβατική ζώνη, καθώς δεν είναι ούτε μέρα πια - ούτε νύχτα ακόμη, ένας χρόνος ενδιάμεσος όπου όλα μπορούν να ερμηνευτούν διαφορετικά. Είναι η στιγμή που το «πριν» και το «μετά» συναντιούνται, όπου η κίνηση και η στάση, η παρουσία και η απουσία, η αρχή και το τέλος, δεν είναι αντίθετα πλέον, αλλά γίνονται απόψεις της ίδιας εμπειρίας. 

Από το παράθυρο του λεωφορείου που εκινείτο, έβλεπα το πορτοκαλί του λυκόφωτος να απλώνεται παντού, και να γίνεται συνένοχος στη διάλυση της πραγματικότητας. Μεταβάλλεται, αλλοιώνεται, δημιουργεί ένα θέατρο σκιών όπου τα αντικείμενα δεν έχουν πια υλικότητα - ήταν σαν να αιωρούνταν, αιθέρια, με ασαφή σχήματα και χρώματα. Υπάρχει μόνο η αίσθηση, ένας παλμός φωτός που διασχίζει την αντίληψη.
 

 

Τα θολωμένα χρώματα των σπιτιών χορεύουν και λιώνουν σαν παστέλ στη βροχή. Κίτρινα που τρεμοπαίζουν, μπλε που ρέουν, πράσινα που ξεχύνονται από τα όρια τους. Και η ρευστότητα της κίνησης. Στη φωτογραφία αυτή η ασάφεια δεν είναι τεχνική επιλογή - είναι φιλοσοφική δήλωση. Είναι η γλώσσα της ενδοσκόπησης, ο τρόπος που δουλεύει η μνήμη: όχι με ακρίβεια και λεπτομέρειες, αλλά με συναίσθημα, όχι ευκρινώς, αλλά με την ποιητική αλήθεια της εμπειρίας. Εδώ, η φωτογραφία παύει να είναι τεκμήριο της πραγματικότητας και γίνεται όραμα. Τα όρια ανάμεσα στο όνειρο και την εμπειρία θολώνουν όπως τα σχήματα και τα χρώματα στον καμβά του αισθητήρα. 

 

Και νάτη! εκεί στο δρόμο, στον μάρτυρα περασμάτων, αυτόν που κρατάει μυστικά διαδρομών, μια μοτοσυκλέτα κατακόκκινη και ήσυχη. Παρόλο σταματημένη, παρασύρεται από τη ρευστότητα του χρόνου, γίνεται φάντασμα του εαυτού της, ίχνος που αφήνει η μνήμη στον αέρα. Η εικόνα αυτή αποτυπώνει όχι μια στιγμή στο μεταίχμιο του φωτός, αλλά την ίδια την ουσία της στιγμής - την φευγαλεότητά της, την αδυναμία μας να την κρατήσουμε. (Κ.Λ.)

 

📸© Κ.Λ.
all rights reserved
  

📸© Κ.Λ.
all rights reserved

📸© Κ.Λ.
all rights reserved


📸© Κ.Λ.
all rights reserved

📸© Κ.Λ.
all rights reserved

 

 

επιμέλεια-φωτογραφίες-κείμενο: Κάππα Λάμδα
© periopton


 

Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας
η καθ' οιονδήποτε τρόπο χρήση/αναπαραγωγή/ιδιοποίηση
του παρόντος άρθρου (ολόκληρου ή αποσπασμάτων)
των εικόνων συμπεριλαμβανομένων (αυτούσιων ή τροποποιημένων), 
καθώς και η χρήση της βασικής σύλληψης του έργου, 
των προτεινόμενων σαφών εικαστικών λύσεων, 
όσο και των επιμέρους (σε χώρο και έννοια) ιδεών.