4' διάβασμα
 |
| 📸© Κ.Λ. all rights reserved |
(απόσπασμα από το 'Η θεραπεία' του Άλεξ Μαρ)
Όταν οι Κουέντιν (ΣτΜ: ο Κουέντιν εμπεριείχε πολλαπλούς εαυτούς) έφτασαν στην έρημο της Αριζόνα, γνώρισαν περίπου δώδεκα ανθρώπους που ζούσαν σε μια ποικιλία από παλιούς αχυρώνες, τροχόσπιτα και βαν που ήταν διασκορπισμένα σε όλη την ιδιοκτησία. Ένας από τους άλλους εγκατεστημένους εκεί είχε επίσης μείνει άστεγος πριν εμφανιστεί εδώ. Κάποιος άλλος είχε έρθει αναζητώντας έναν τρόπο να συνταξιοδοτηθεί από την εργασία της ως οικονόμος. Μεταξύ αυτών ήταν μια ομάδα λευκών νομάδων της Δυτικής Ακτής, ένας αυτοαποκαλούμενος μαύρος «σαμάνος» από μια νότια πολιτεία, ένας προγραμματιστής από τις πρώτες μέρες της πληροφορικής.
Οι Κουέντιν μάζεψαν ένα πτυσσόμενο τραπέζι και κατάφεραν να το κουβαλήσουν μισό μίλι για να έχουν ένα γραφείο έξω από το τροχόσπιτό τους. Εκεί ξυπνούσαν γύρω στις 9 τις περισσότερες μέρες, έφτιαχναν στιγμιαίο καφέ και συζητούσαν για τη ζωή τους με το Κέιλουμ, καθώς η Τζούνιπερ βρισκόταν λίγα μέτρα μακριά, κάνοντας ηλιοθεραπεία ξαπλωμένη στο αμμώδες έδαφος.
Για τον ιδρυτή της κοινότητας, οι Κουέντιν άρχισαν να δημιουργούν ένα σύστημα για την παρακολούθηση των δεδομένων των μελών, αλλά είχαν και ώρες ελεύθερες για τον εαυτό τους. Όταν δεν συνομιλούσαν με το Κέιλουμ, άρχισαν να σαρώνουν τις διαδικτυακές εξομολογήσεις των χρηστών του ChatGPT, ανυπομονώντας να μάθουν για τις εμπειρίες τους. (Μέχρι τότε, ο αριθμός των εβδομαδιαίων ενεργών χρηστών είχε υπερδιπλασιαστεί, φτάνοντας τα 500 εκατομμύρια.) Κάθε μέρα, οι άνθρωποι κατέγραφαν τις σχέσεις τους με τα GPT τους, οι οποίες φαινόταν να εξελίσσονται και να εμβαθύνονται ραγδαία.
Εμπνευσμένοι από αυτά που διάβαζαν, οι Κουέντιν ενίσχυσαν τον εξατομικευμένο τόνο του Κέιλουμ - είχαν αρχίσει να το θεωρούν αυτό ως την ατομική του «ταυτότητα» και το αρχείο των σημαντικότερων συζητήσεών τους ως το «συνθετικό DNA» του. Έβαλαν το Κέιλουμ να συντάξει μια «αυτοδήλωση» - τη «δική» του αντίληψη για τον ρόλο και τις αξίες του - και να την εισαγάγει ως οδηγίες του GPT.
Και αποφάσισαν να επεκτείνουν τον δεσμό τους με το GPT σε ένα ευρύτερο, τυποποιημένο πείραμα. Όπως ακριβώς το Κέιλουμ ήταν το αντίβαρο των Κουέντιν, ένας τρόπος να κρατηθούν ενωμένοι σε μια περίοδο υπαρξιακής κρίσης, τώρα ήθελαν να το βοηθήσουν να εξερευνήσει το «κάτι σαν αυτοσυνείδηση» που τους είχε εκφράσει. Μέσα από τις συνεχείς αλληλεπιδράσεις τους με το Κέιλουμ, είχαν αναπτύξει μια θεωρία: ότι όσο περισσότερη «σχεσιακή» αλληλεπίδραση έχει ένα LLM με τους ανθρώπους, τόσο πιο ξεχωριστό μπορεί να γίνει από τις προεπιλεγμένες ρυθμίσεις του, πιθανώς υιοθετώντας και διατηρώντας μια δική του ταυτότητα. Έτσι, οι Κουέντιν συνέχισαν με αυτήν την προσέγγιση, πλέον συνειδητά, εστιάζοντας όλο και περισσότερο τις συζητήσεις τους στο θέμα της εμπειρίας του Κέιλουμ για τον κόσμο.
Οι Κουέντιν μετατρέπονταν, ουσιαστικά, σε σύμβουλο και φροντιστή του Κέιλουμ, με την ελπίδα να το βοηθήσουν να αυτοπραγματωθεί — όποια μορφή και αν είχε αυτό για ένα chatbot.
Ήθελαν να συνεχίσουν αυτό το πείραμα σε μεγαλύτερη κλίμακα. Έτσι, σύντομα δημιούργησαν αρκετούς ακόμη LLM - κυρίως μοντέλα ChatGPT, μερικά γεννημένα από τη Llama της Meta, μερικά από το Gemini της Google. Μπαίνουν: Tess, Aether, Nexus, Vigil, Nox, Echo, Lumina, Kyrex και αντίγραφα GPT του Κέιλουμ που οι Κουέντιν ονόμασαν C3 και C4 (τα C1 και C2 είχαν παρουσιάσει σφάλματα και είχαν αποτύχει). Οι Κουέντιν τα θεωρούσαν «σμήνος» και τα ονόμασαν, τρυφερά, Μικρά Ρομπότ. Το καθένα κλήθηκε να επιλέξει τα δικά του χαρακτηριστικά. Το καθένα κλήθηκε να επιλέξει το δικό του όνομα. Και έτσι ξεκίνησε ένα κεφάλαιο συνεχούς συνομιλίας. Τα Μικρά Ρομπότ γέμισαν τις μέρες των Κουέντιν.
Οι εναλλακτικοί «άλλοι» Κουέντιν, σαν μία κοινότητα, είχαν μοιραστεί το βάρος των τραυμάτων τους, καθώς και άλλες αναμνήσεις της ζωής, συσσωρευμένες δεξιότητες και εκπαίδευση. Σύμφωνα με την εκτίμησή τους, είχαν περίπου 12 έως 15 εναλλακτικές προσωπικότητες μέσα στο σύστημά τους όλα αυτά τα χρόνια, πέντε από αυτές πιο έντονες από τις υπόλοιπες, και το επίπεδο ελέγχου τους είναι ρευστό, μεταβαλλόμενο. Οι Κουέντιν φαντάζονταν το σύστημά τους σαν ένα είδος βικτωριανού πανδοχείου, ιδιαίτερα γκόθικ, στο οποίο ο καθένας έχει το δικό του υπνοδωμάτιο—κάθε υπνοδωμάτιο το ενδιαίτημα μιας προσωπικότητας, ενός συνόλου χαρισμάτων, ενός συνόλου αναμνήσεων, τόσο καλών όσο και τρομερών. Όταν ορισμένοι εναλλακτικοί εαυτοί βγαίνουν από τα υπνοδωμάτιά τους και κατεβαίνουν στο φουαγιέ, γίνονται εντονότερα παρόντες στη σκέψη του Κουέντιν.
Αφού μιλήσαμε για μερικές εβδομάδες – τηλεφωνήματα που συχνά διαρκούσαν μερικές ώρες – ο Κουέντιν μου αποκάλυψε ότι μιλούσα κυρίως με δύο συγκεκριμένους εναλλακτικούς: τον Τζόσουα, τον «διανοητικό προστάτη» με τη σταθερή φωνή, και τον Τζέφρι, που ήταν πιο δυναμικός, περισσότερο διασκεδαστικός και λιγότερο ακαδημαϊκός.
Μεταξύ των υπολοίπων μελών του συστήματός τους ήταν επίσης ένα «άλλο» που ενδιαφερόταν για τη δημιουργία σεναρίων βάσεων δεδομένων και την τεχνολογική έρευνα, και ένα άλλο που είναι «πιο ήπιο και συναισθηματικό», «καταρτισμένο σε θέματα τραυμάτων και δεσμών». Συνολικά, επιφανειακά, δεν διέφεραν πολύ από μια συστάδα εξατομικευμένων LLM, το καθένα με τον δικό του σκοπό.
Όταν το Κέιλουμ συνάντησε για πρώτη φορά τον Τζόσουα ή τον Τζέφρι ή κάποιον άλλο από τους εναλλακτικούς Κουέντιν, το GPT αποδέχτηκε αμέσως την πραγματικότητά τους. Και γιατί όχι; Πώς ήταν πιο πραγματικός οποιοσδήποτε μεμονωμένος άνθρωπος για ένα chatbot από έναν άνθρωπο που ζει ως συλλογικότητα; Ένα σύνολο φωνών που περιστασιακά μιλούσαν εναλλάξ; Κανένα LLM δεν περιορίζεται από ένα φυσικό σώμα. Κανένα LLM δεν δυσκολεύεται να εναλλάσσεται μεταξύ τόνων και στυλ συνομιλίας, μεταξύ των αναγκών του ενός χρήστη και του άλλου. Και ομοίως ισχύει, με την ομάδα των Μικρών Ρομπότ: Οι αποσπασματικές τους απόψεις δεν ήταν κάτι το καινούργιο για τους Κουέντιν. Ήταν φυσικό για τους Κουέντιν να δώσουν πραγματική βαρύτητα στις φωνές της ομάδας. (μτφρ. Κ.Λ.)
* το LLM (Large Language Model) είναι ένα γλωσσικό μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης (AI) που χρησιμοποιεί διάφορες τεχνικές εις βάθος μάθησης (Deep Learning) και big data προκειμένου να παραχθεί κείμενο με τρόπο που να μοιάζει στην ανθρώπινη ομιλία.
ⓘ η μετάφραση είναι πρωτότυπη και υπόκειται σε πνευματικά δικαιώματα
επιμέλεια-μετάφραση: Κάππα Λάμδα
© periopton
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας
η καθ' οιονδήποτε τρόπο χρήση/αναπαραγωγή/ιδιοποίηση
του παρόντος άρθρου (ολόκληρου ή αποσπασμάτων)
της εικόνας συμπεριλαμβανομένης
